ఎన్నో చేసేయాలని, రాసేయాలనీ, కూసేయాలనీ, ఉత్సాహానికి ఊపిరిపోస్తూ, అనుకూలించని కాలానికి, ప్రతికూల ప్రపంచానికి, ఎదురీదుతూ నా అమాయకత్వం; గెలుపు దొంగా పోలీసాట ఆడుతుంది, ఓటమి మా ఇంట్లో అద్దెకుంటుంది, కడుపు నిండేంతగ తింటున్నా దెబ్బలకు మాత్రం మొహం వాయట్లేదు; ఓదార్పనేమాట బహు దూరం, నమ్మకం నవ్వులాటైపోయింది, నా స్పర్శకి నాకే కంపరమేస్తుంటే, నావాళ్ళ నుంచి వేరింకేమి ఆశించనూ; సమాధానం చెప్పుకోలేని ప్రతీ ప్రశ్న చేతిలొ నేను ఓడిపోతున్నాను, నిత్య సమాధినైపోతున్నాను క్షణానికి, నిమిషానికి, ఘడియకి, గంటకి, బదులుపడలేక, కాలంనుంచే మొహంచాటేసి తిరుగుతున్నాను; ప్రేమించలేకపోతున్నాను, గుత్తులు గుత్తులగా గుర్తులున్నా, గుబాళించలేకపోతున్నాను… ఈ మర ప్రపంచానికి వత్తాసు పాడే వ్యాపకంలో, నేను ఉన్న సమయాన కూడా కాలక్షేపాన్ని కాలేకపోతున్నాను తోడుకాలేకపోతున్నాను, ఈడుకి జోడుకాలేకపోతున్నాను; పక్షానికో ప్రక్షాళన అవసరమైపొఓయింది ఆలోచనలకి, కన్నీరుతోనైనా, పన్నీరుతోనైనా, పురి విప్పిన ఙ్యాపకాలతోనైనా సరే....