శ్రీవాహిని

గెలుపైనా, మలుపైనా, సొంతమయ్యేది, వాలిన వాటిక్కానీ, రాలిన వాటిక్కావు.... ఎందు"కంటే, మోకాళ్ళ మధ్య వాలిన ఆలోచన, ఒక పొద్దుకి సాక్ష్యం, ఒక సంధ్యకి ఆసరా, ఒక రేయికి నిదర్శనం....

ప్రతీ క్షణంలోకి తొంగి చూసి సిక్ష్ సిగ్మా కంఫర్మిటీ ఉంటేకానీ కలాన్ని ముందుక్కదల్చని (ఆనందపు)క్వాలితీ కంట్రోల్ పద్దతిని అనుసరించాలని అవలంబించాలనుంది... బహుశా అప్పుడు జీవితాన్ని, స్వర్గం అనొచ్చేమో, కనీసం పోల్చుకోవచ్చేమోననిపిస్తుంది.... ప్రయత్నించి చూస్తే పోలే....!!! ;)

చెప్పాలి, చేరాలి, కదలాలి, నిను కలవాలి... అని పలికే నాలోని భావ ప్రాణాలు.... అణువనువు ఆరాధిస్తూ, అడుగడుగూ ఆరాతీస్తూ, కదిలెళ్ళే పయనం నీకై, చిరునవ్వుల గమ్యం నీవై, చిగురాకుల పచ్చదనాన్ని, చిగురాశల తెల్లదనాన్ని, రంగరించి రంగుపంచిన, అనురాగపు ఆమని రాగం నీది.... నాతో మొదలై నీతో ముగిసిన ప్రతీ జన్మ సరికొత్త కారణం..... నాలో ఎగసి నీలో సమసిన ప్రతీ శ్వాస ఆత్మీయ రుణం....

ఒకప్పుడు మా పై పోర్షనులోనే అద్దెకుండేది వెలుగు... నాకు మంచి పరిచయమే.... తొక్కలోది రెసెష్సన్ వేడి తట్టుకోలేక, ఖాళీ చేసెళ్ళిపోయింది... ఊరకుండక, కక్కుర్తికిపోయీ, బ్రతుకు తెరువుకిపోయీ చీకటికి చోటిచ్చాను... అదేం చొరవొకాని... కాస్తైనా ఖాళీని నాకంటూ ఉంచకుండా పూర్తి కబ్జా చేసేసింది.... ఇవాల్టి అయోమయంలో నిలువనీడకు మొహంవాచిన నా మొహం ఒక పక్క, దిష్టి బొమ్మలా పరిస్తితులను కాపలా కాస్తూ కుర్చున్న నా ఆషాజ్యోతి మరోపక్క, సందిట్లో సడేమియా అన్నట్టు, మాటమాటకి, మాటిమాటికీ గతం సందులోకెళ్ళొస్తూ, జేబులు సర్దుకొచేస్తున్నాయి, నా ఆలోచనలు, తెలియనివి ఏవీ లేవు, మరిచిపోయి కొన్ని... మడిచిపోయి కొన్ని... వాటిట్లో, అన్నిట్లో, వాకిట్లో, దాపరికాలెన్నో? దారికాపలాలెన్నో...?